فرمود: به اين دليل كه آنها به خاطر عذر نتوانستند در جهاد شركت كنند (اما قلبشان با ما بود) [1]

" تفيض" از ماده" فيضان" به معنى ريزش بر اثر پر شدن است، هنگامى كه انسان ناراحت مى‌شود اگر ناراحتى زياد شديد نباشد، چشمها پر از اشك مى‌شود بى آنكه جريان يابد، اما هنگامى كه ناراحتى به مرحله شديد رسيد اشكها جارى مى‌شود.

اين نشان مى‌دهد كه اين گروه از ياران پيامبر ص بقدرى شيفته و دلباخته و عاشق جهاد بودند، كه نه تنها از معاف شدن خوشحال نشدند، بلكه همچون كسى كه بهترين عزيزانش را از دست داده است، در غم اين محروميت اشك مى‌ريختند.

البته شك نيست كه اين گروه چهارم از گروه سوم كه در آيه قبل ذكر شد جدا نيستند، ولى به خاطر امتياز خاصى كه بر آنها دارند، و نيز به خاطر قدردانى از اين گروه، بطور مستقل ضمن يك آيه وضع حالشان مجسم شده است‌

[1] در المنثور طبق نقل الميزان ج 9 ص 386.