تنها اين گروهند و همچنين كسانى كه استحقاق هر گونه خير و سعادتى را دارند تنها اين دسته‌اند، همانها كه با تمام وجود و امكاناتشان جهاد مى‌كنند.

از اين آيه به خوبى استفاده مى‌شود كه اگر" ايمان" و" جهاد" توام گردد هر گونه خير و بركتى را با خود همراه خواهد داشت، و جز در سايه اين دو، نه راهى به سوى فلاح و رستگارى است، و نه نصيبى از خيرات و بركات مادى و معنوى.

اين نكته نيز شايان توجه است كه از مقابله صفات اين دو گروه با هم چنين استفاده مى‌شود كه منافقان به خاطر فقدان ايمان، و آلودگى فوق العاده به گناه، افرادى نادان و بى‌خبرند، و به همين جهت از" علو همت" كه زائيده فهم و شعور و آگاهى است محرومند، آنها راضيند كه با بيماران و كودكان بمانند ولى از شركت در ميدان جهاد با آن همه افتخاراتش ابا دارند.

اما در مقابل، افراد با ايمان آن چنان روشن‌بينى و فهم و درك و علو همت دارند كه تنها راه پيروزى بر مشكلات را جهاد، آنهم با تمام امكاناتشان، يافته‌اند.

اين همان درس بزرگى است كه قرآن در بسيارى از آياتش به ما داده و باز هم از آن غافليم!.

و تاكيد مى‌كند: اين نعمت و موهبت عاريتى و فناپذير نيست بلكه" جاودانه در آن مى‌مانند" (خالِدِينَ فِيها).

" و اين پيروزى بزرگى است" (ذلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ‌).

تعبير به" أَعَدَّ اللَّهُ لَهُمْ‌" (خدا براى آنها آماده ساخته) نشانه اهميت موضوع‌