محكمترى در برابر آنها اتخاذ كند تا براى هميشه فكر نفاق و منافق‌گرى از مغزهاى ديگران برچيده شود، و منافقان نيز بدانند در جامعه اسلامى محلى براى آنها وجود نخواهد داشت.

لذا مى‌فرمايد:" بر هيچيك از آنها (منافقان) كه از دنيا مى‌روند نماز مگزار"! (وَ لا تُصَلِّ عَلى‌ أَحَدٍ مِنْهُمْ ماتَ أَبَداً).

" و هيچگاه در كنار قبر او براى طلب آمرزش و استغفار نايست" (وَ لا تَقُمْ عَلى‌ قَبْرِهِ‌).

در حقيقت اين يك نوع مبارزه منفى، و در عين حال مؤثر، در برابر گروه منافقان است، زيرا به جهاتى كه در گذشته گفتيم، پيامبر ص نمى‌توانست رسما دستور قتل آنها و پاكسازى محيط جامعه اسلامى را از اين طريق صادر كند، ولى مبارزات منفى به حد كافى در بى اعتبار ساختن آنان، و انزوا و طردشان از جامعه اسلامى، اثر مى‌گذارد.

زيرا مى‌دانيم يك فرد مؤمن راستين، هم در حال حيات و هم پس از مرگ محترم است، به همين دليل در برنامه‌هاى اسلامى دستور غسل و كفن و نماز و دفن او داده شده است كه با احترام هر چه بيشتر، با تشريفات خاصى، او را به خاك بسپارند، و حتى پس از دفن در كنار قبر او بيايند و براى گناهان و لغزشهاى احتمالى او از خداوند طلب بخشش كنند.

عدم انجام اين مراسم در باره يك فرد به معنى طرد او از جامعه اسلامى است، و اگر اين طرد كننده، شخص پيامبر ص بوده باشد، ضربه‌اى سخت و سنگين به حيثيت چنين فرد مطرودى وارد خواهد آمد، در حقيقت اين يك برنامه مبارزه حساب شده در برابر گروه منافقان در آن زمان بود كه امروز هم مسلمانان بايد از روشهاى مشابه آن استفاده كنند.

يعنى ما دام كه افراد اظهار اسلام مى‌كنند و به ظواهر اسلام پاى بندند بايد