رفتار و افكار آنها است، تا مسلمانان به روشنى اين گروه را بشناسند و تحت تاثير نقشه‌هاى شوم آنان قرار نگيرند.

نخست مى‌فرمايد" آنها كه در (تبوك) از شركت در جهاد تخلف جستند، و با عذرهاى واهى در خانه‌هاى خود نشستند، و به گمان خود سلامت را بر خطرات ميدان جنگ ترجيح دادند، از اين عملى كه بر ضد رسول خدا ص مرتكب شدند، خوشحالند" (فَرِحَ الْمُخَلَّفُونَ بِمَقْعَدِهِمْ خِلافَ رَسُولِ اللَّهِ‌).

" و از اينكه در راه خدا با مال و جان خود جهاد كنند و به افتخارات بزرگ مجاهدان نائل گردند كراهت داشتند" (وَ كَرِهُوا أَنْ يُجاهِدُوا بِأَمْوالِهِمْ وَ أَنْفُسِهِمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ‌).

آنها به تخلف خودشان از شركت در ميدان جهاد قناعت نكردند، بلكه با وسوسه‌هاى شيطانى كوشش داشتند، ديگران را نيز دلسرد يا منصرف سازند" و به آنها گفتند: در اين گرماى سوزان تابستان به سوى ميدان نبرد حركت نكنيد" (وَ قالُوا لا تَنْفِرُوا فِي الْحَرِّ).

در حقيقت آنها مى‌خواستند هم اراده مسلمانان را تضعيف كنند، و هم شريكهاى بيشترى براى جرمشان فراهم سازند.

سپس قرآن روى سخن را به پيامبر ص كرده و با لحن قاطع و كوبنده‌اى به آنها چنين پاسخ مى‌گويد:" به آنها بگو آتش سوزان دوزخ از اين هم گرمتر و سوزانتر است اگر بفهمند"! (قُلْ نارُ جَهَنَّمَ أَشَدُّ حَرًّا لَوْ كانُوا يَفْقَهُونَ‌) ولى افسوس كه بر اثر ضعف ايمان، و عدم درك كافى، توجه ندارند كه چه آتش سوزانى در انتظار آنها است، آتشى كه يك جرقه كوچكش از آتشهاى دنيا سوزنده‌تر است.