نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 8 صفحه : 367
كه وقتى افراد عادى و معمولى از دوستان خود را دعوت مىكنيم، مىگوئيم برو
بچهها دعوت داشتند، هر چند بزرگسال بوده باشند! و اگر اين تعبير را بعيد بدانيم
احتمال اول به قوت خود باقى است.
علاوه بر اين ذريه گر چه معمولا به فرزندان اطلاق مىشود ولى از نظر ريشه
لغوى- چنان كه" راغب" در كتاب مفردات گفته: صغير و كبير هر دو را شامل
مىگردد.
نكته ديگرى كه در اينجا بايد به آن توجه كرد اين است كه منظور از"
فتنه" كه از جمله أَنْ يَفْتِنَهُمْ استفاده مىشود، منحرف ساختن از دين و آئين موسى بر اثر
تهديد و ارعاب و شكنجه بوده است و يا به معنى هر گونه توليد ناراحتى و درد سر اعم
از دينى و غير دينى.
***
به هر حال موسى براى آرامش فكر و روح آنها با لحنى محبت آميز به آنان
گفت:" اى قوم من اگر شما به خدا ايمان آوردهايد، و در گفتار خود و ايمان و
اسلام خود صادقيد، بايد بر او توكل و تكيه كنيد" از امواج و طوفان بلا
نهراسيد، چرا كه ايمان از توكل جدا نيست (وَ
قالَ مُوسى يا قَوْمِ إِنْ كُنْتُمْ آمَنْتُمْ بِاللَّهِ فَعَلَيْهِ تَوَكَّلُوا
إِنْ كُنْتُمْ مُسْلِمِينَ).
حقيقت" توكل" واگذارى كار به ديگرى و انتخاب او به وكالت است.
مفهوم توكل اين نيست كه انسان دست از تلاش و كوشش بردارد، و به گوشه انزوا
بخزد و بگويد تكيه گاه من خدا است، بلكه مفهوم آن اين است كه هر گاه نهايت تلاش و
كوشش خود را به كار زد و نتوانست مشكل را حل كند و موانع را از سر راه خود كنار
زند، وحشتى به خود راه ندهد، و با اتكاء به لطف پروردگار و استمداد از ذات پاك و
قدرت بى پايان او، ايستادگى به خرج دهد، و به جهاد پىگير خود هم چنان ادامه دهد،
حتى در جايى كه توانايى دارد نيز
نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 8 صفحه : 367