تفسير: نشانه‌هاى مؤمنان راستين‌

در آيات گذشته علائم و جهات مشترك مردان و زنان منافق مطرح گرديد كه در پنج قسمت خلاصه مى‌شد:" امر به منكر"" نهى از معروف"" امساك و بخل"" فراموش كردن خدا" و" مخالفت فرمان پروردگار".

در آيات مورد بحث علائم و نشانه‌هاى مردان و زنان با ايمان بيان شده است، كه آنهم در پنج قسمت خلاصه مى‌شود و درست نقطه مقابل يكا يك صفات منافقان است.

آيه از اينجا شروع مى‌شود كه مى‌فرمايد:" مردان و زنان با ايمان دوست و ولى و يار و ياور يكديگرند" (وَ الْمُؤْمِنُونَ وَ الْمُؤْمِناتُ بَعْضُهُمْ أَوْلِياءُ بَعْضٍ‌).

جالب اينكه در باره منافقان كلمه" اولياء" ذكر نشده بود، بلكه جمله‌ بَعْضُهُمْ مِنْ بَعْضٍ‌ كه دليل بر وحدت هدف و هماهنگى صفات و كردار است، به چشم مى‌خورد، اشاره به اينكه" منافقان" هر چند در صف واحدى قرار دارند و گروه‌هاى مختلفشان در مشخصات و برنامه‌ها شريكند، روح مودت و ولايت در ميان آنها وجود ندارد! و هر گاه منافع شخصى آنان به خطر بيفتد حتى به دوستان خود خيانت خواهند كرد، به همين دليل در آيه 14 سوره" حشر" ميخوانيم: تَحْسَبُهُمْ جَمِيعاً وَ قُلُوبُهُمْ شَتَّى‌:" آنها را متحد فكر ميكنى در حالى كه دلهايشان پراكنده است".

پس از بيان اين اصل كلى به شرح جزئيات صفات مؤمنان مى‌پردازد:

1- نخست مى‌گويد:" آنها مردم را به نيكيها دعوت مى‌كنند" (يَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ‌).

2-" مردم را از زشتيها و بديها و منكرات باز مى‌دارند" (وَ يَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ).