نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 8 صفحه : 336
در اينكه منظور از اولياء خدا چه كسانى است در ميان مفسران گفتگو است ولى آيه
دوم مطلب را روشن ساخته و بگفتگوها پايان مىدهد و مىگويد:" آنها كسانى
هستند كه ايمان آوردهاند و به طور مداوم تقوا و پرهيز كارى را پيشه خود
ساختهاند" (الَّذِينَ آمَنُوا وَ كانُوا يَتَّقُونَ).
جالب اينكه ايمان را به صورت فعل ماضى مطلق آورده و تقوا را به صورت ماضى
استمرارى اشاره به اينكه ايمان آنها به سر حد كمال رسيده ولى مساله تقوا كه در عمل
روزمره منعكس مىشود و هر روز و هر ساعت كار تازهاى مىطلبد و جنبه تدريجى دارد
براى آنها به صورت يك برنامه و وظيفه دائمى در آمده است.
آرى اينها هستند كه با داشتن اين دو ركن اساسى دين و شخصيت چنان آرامشى در
درون جان خود احساس مىكنند كه هيچيك از طوفانهاى زندگى آنها را تكان نمىدهد بلكه
به مضمون"
المؤمن كالجبل الراسخ لا تحركه العواصف
" همچون كوه در برابر تند باد حوادث استقامت به خرج مىدهند.
***
در سومين آيه روى مساله عدم وجود ترس و غم و وحشت در وجود اولياى حق با
اين عبارت تاكيد مىكند كه" براى آنان در زندگى دنيا و در آخرت بشارت
است": (لَهُمُ الْبُشْرى فِي الْحَياةِ الدُّنْيا
وَ فِي الْآخِرَةِ).
به اين ترتيب نه تنها ترس و غمى ندارند بلكه بشارت و خوشحالى و سرور به خاطر
نعمتهاى فراوان و مواهب بى پايان الهى هم در اين زندگى و هم در آن زندگى نصيب آنان
مىشود (توجه داشته باشيد كه" البشرى" با الف و لام جنس و به صورت مطلق
ذكر شده و انواع بشارتها را شامل مىشود).
باز براى تاكيد اضافه مىكند" سخنان پروردگار و وعدههاى الهى تغيير و
تبديل ندارد، و خداوند به اين وعده خود نسبت به دوستانش وفا مىكند (لا تَبْدِيلَ لِكَلِماتِ اللَّهِ).
نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 8 صفحه : 336