شد، چرا كه خدمت پيامبر ص آمدند و گفتند: آنچه در اين قرآن در باره ترك عبادت بتهاى بزرگ ما، لات و عزى و منات و هبل و همچنين مذمت از آنان وارد شده براى ما قابل تحمل نيست، اگر مى‌خواهى از تو پيروى كنيم، قرآن ديگرى بياور كه اين ايراد در آن نباشد،! و يا حد اقل اين گونه مطالب را در قرآن كنونى تغيير ده! آيات فوق نازل شد و به آنها پاسخ گفت.

تفسير:

اين آيات نيز در تعقيب آيات گذشته كه پيرامون مبدء و معاد سخن مى‌گفت در همين زمينه و مسائل مربوط به آن بحث مى‌كند.

نخست به يكى از اشتباهات بزرگ بت پرستان اشاره كرده مى‌گويد:

" هنگامى كه آيات آشكار و روشن ما بر آنها خوانده مى‌شود، آنها كه به رستاخيز و لقاى ما ايمان ندارند مى‌گويند قرآن ديگرى غير از اين بياور و يا لا اقل اين قرآن را، تغيير ده" (وَ إِذا تُتْلى‌ عَلَيْهِمْ آياتُنا بَيِّناتٍ قالَ الَّذِينَ لا يَرْجُونَ لِقاءَنَا ائْتِ بِقُرْآنٍ غَيْرِ هذا أَوْ بَدِّلْهُ‌).

اين بيخبران بينوا، پيامبر ص را براى رهبرى خود نمى‌خواستند، بلكه به پيروى از خرافات و اباطيل خويش دعوت مى‌كردند، قرآنى از او مى‌خواستند كه دنباله رو انحرافاتشان باشد، نه اصلاح كننده مجتمعشان، آنها نه فقط به قيامت ايمان نداشتند و در برابر كارهاى خود احساس مسئوليت نمى‌كردند، بلكه اين گفتارشان نشان مى‌داد، اصلا مفهوم" نبوت" را نفهميده بودند، يا به بازى مى‌گرفتند.

قرآن با صراحت آنها را از اين اشتباه بزرگ در مى‌آورد، و به پيغمبر ص دستور مى‌دهد كه به آنها بگو:" براى من ممكن نيست كه از پيش خود آن را تغيير