تفسير: بهشتيان و دوزخيان‌

در آغاز اين سوره همانگونه كه اشاره شد، قرآن نخست يك بحث اجمالى پيرامون مساله مبدء و معاد نموده، سپس به شرح آن پرداخته است، در آيات قبل شرحى پيرامون مساله معاد بود، و در آيات مورد بحث شرحى پيرامون معاد، و سرنوشت مردم در جهان ديگر، ديده مى‌شود.

نخست مى‌فرمايد:" كسانى كه اميد لقاى ما را ندارند و به رستاخيز معتقد نيستند و به همين دليل تنها به زندگى دنيا خشنودند و به آن اطمينان مى‌كنند ..." (إِنَّ الَّذِينَ لا يَرْجُونَ لِقاءَنا وَ رَضُوا بِالْحَياةِ الدُّنْيا وَ اطْمَأَنُّوا بِها).

" و همچنين آنها كه از آيات ما غافلند و در آنها انديشه نمى‌كنند، تا قلبى بيدار و دلى مملو از احساس مسئوليت پيدا كنند ..." (وَ الَّذِينَ هُمْ عَنْ آياتِنا غافِلُونَ‌).

در حقيقت نتيجه مستقيم عدم ايمان به معاد همان دلبستگى به اين زندگى محدود و مقامهاى مادى و اطمينان و اتكاء به آن است، و نتيجه آن نيز آلودگى از نظر عمل و فعاليتهاى مختلف زندگى است و پايان آن چيزى جز آتش نخواهد بود.

همچنين غفلت از آيات الهى، سرچشمه بيگانگى از خدا، و بيگانگى از خدا سرچشمه عدم احساس مسئوليت، و آلودگى به ظلم و فساد و گناه است، و سرانجام‌