به دنبال آن نخست اشاره به عظمت آيات قرآن كرده، مى‌گويد:" آنها آيات كتاب حكيم است" (تِلْكَ آياتُ الْكِتابِ الْحَكِيمِ‌).

تعبير به" آنها" (اسم اشاره بعيد) به جاى هذه" اينها" (اسم اشاره به نزديك) كه نظير آن در آغاز سوره بقره نيز آمده است، از تعبيرات لطيف قرآن محسوب مى‌شود، و كنايه از عظمت و والا بودن مفاهيم قرآن است.

زيرا مطالب پيش پا افتاده و ساده را غالبا با اسم اشاره نزديك مى‌آورند، اما مطالب مهمى كه در سطح بالا و گويى بر فراز آسمانها در يك افق عالى قرار گرفته، با اسم اشاره دور بيان مى‌كنند، و اتفاقا در تعبيرات روزمره، ما نيز از اين تعبير استفاده مى‌كنيم، و براى عظمت اشخاص هر چند در حضورشان بوده باشيم" آن جناب" يا" آن حضرت" مى‌گوئيم، نه اين جناب و اين حضرت، ولى به هنگام تواضع كلمه" اينجانب" را به كار مى‌بريم.

تفسير نمونه ؛ ج‌8 ؛ ص215

صيف كتاب آسمانى يعنى قرآن به" حكيم" اشاره به اين است كه آيات قرآن داراى آن چنان استحكام و نظم و حسابى است كه هر گونه باطل و خرافه و هزل را از خود دور مى‌سازد، جز حق نمى‌گويد و جز به راه حق دعوت نمى‌كند.