تفسير: تاثير آيات قرآن بر دلهاى آماده و آلوده‌

به تناسب بحثهايى كه در باره منافقان و مؤمنان گذشت، در اين دو آيه اشاره به يكى از نشانه‌هاى بارز اين دو گروه شده است.

نخست مى‌گويد:" هنگامى كه سوره‌اى نازل مى‌شود، بعضى از منافقان به يكديگر مى‌گويند: ايمان كداميك از شما به خاطر نزول اين سوره افزون شد"؟! (وَ إِذا ما أُنْزِلَتْ سُورَةٌ فَمِنْهُمْ مَنْ يَقُولُ أَيُّكُمْ زادَتْهُ هذِهِ إِيماناً) [1] و با اين سخن مى‌خواستند عدم تاثير سوره‌هاى قرآن و بى‌اعتنايى خود را نسبت به آنها بيان كنند، و بگويند اين آيات، محتواى مهم و چشمگيرى ندارد، و مسائلى است عادى و پيش پا افتاده!.

اما قرآن با لحن قاطعى به آنها پاسخ مى‌دهد و ضمن تقسيم مردم به دو گروه، مى‌گويد:" اما كسانى كه ايمان آورده‌اند نزول اين آيات بر ايمانشان مى‌افزايد و آثار شادى و خوشحالى را در چهره‌هايشان آشكار مى‌سازد" (فَأَمَّا الَّذِينَ آمَنُوا فَزادَتْهُمْ إِيماناً وَ هُمْ يَسْتَبْشِرُونَ‌).

[1] كلمه" ما" در جمله‌ إِذا ما أُنْزِلَتْ‌ در حقيقت" ما زائده" و براى تاكيد است، و بعضى گفته‌اند كه" ما صله" مى‌باشد كه حرف شرط يعنى" اذا" را بر جزاى آن مسلط مى‌سازد و جمله را تاكيد مى‌كند.