تفسير: مشكلات مجاهدان بى‌پاداش نمى‌ماند

در آيات گذشته بحثهايى پيرامون سرزنش كسانى كه از غزوه تبوك خود دارى كرده بودند، به ميان آمد، اين دو آيه مورد بحث به عنوان يك قانون كلى و همگانى، بحث نهايى را روى اين موضوع مى‌كند.

نخست مى‌گويد:" مردم مدينه و باديه‌نشينانى كه در اطراف اين شهر كه مركز و كانون اسلام است زندگى مى‌كنند حق ندارند، از رسول خدا ص تخلف جويند" (ما كانَ لِأَهْلِ الْمَدِينَةِ وَ مَنْ حَوْلَهُمْ مِنَ الْأَعْرابِ أَنْ يَتَخَلَّفُوا عَنْ رَسُولِ اللَّهِ‌).

" و نه حفظ جان خود را بر حفظ جان او مقدم دارند" (وَ لا يَرْغَبُوا بِأَنْفُسِهِمْ عَنْ نَفْسِهِ‌).

چرا كه او رهبر امت، و پيامبر خدا، و رمز بقاء و حيات ملت اسلام است، و تنها گذاردن او نه فقط پيامبر ص را به خطر مى‌افكند، بلكه آئين خدا و علاوه بر آن موجوديت و حيات خود مؤمنان را نيز در خطر جدى قرار خواهد داد.

در واقع قرآن با استفاده از يك بيان عاطفى، همه افراد با ايمان را به ملازمت پيامبر ص و حمايت و دفاع از او در برابر مشكلات تشويق مى‌كند، مى‌گويد:

جان شما از جان او عزيزتر، و حيات شما از حيات او با ارزشتر نيست آيا ايمانتان اجازه مى‌دهد او كه پرارزشترين وجود انسانى است، و براى نجات و رهبرى شما مبعوث شده به خطر بيفتد، و شما سلامت طلبان براى حفظ جان خويش از فداكارى در راه او مضايقه كنيد؟! مسلم است تاكيد و تكيه روى مدينه و اطرافش به خاطر آن است كه در آن‌