[سوره التوبة (9): آيه 61]

وَ مِنْهُمُ الَّذِينَ يُؤْذُونَ النَّبِيَّ وَ يَقُولُونَ هُوَ أُذُنٌ قُلْ أُذُنُ خَيْرٍ لَكُمْ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ يُؤْمِنُ لِلْمُؤْمِنِينَ وَ رَحْمَةٌ لِلَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَ الَّذِينَ يُؤْذُونَ رَسُولَ اللَّهِ لَهُمْ عَذابٌ أَلِيمٌ (61)

ترجمه:

61- از آنها كسانى هستند كه پيامبر را آزار مى‌دهند، و مى‌گويند او خوش‌باور و گوشى است!، بگو خوش‌باور بودن او به نفع شماست (ولى بدانيد) او ايمان به خدا دارد و (تنها) تصديق مومنان مى‌كند، و رحمت است براى كسانى از شما كه ايمان آورده‌اند، و آنها كه فرستاده خدا را آزار مى‌دهند عذاب دردناكى دارند.

شان نزول: اين حسن است نه عيب!

براى آيه فوق شان نزولهايى ذكر شده كه بى‌شباهت به يكديگر نيست، از جمله اينكه گفته‌اند: اين آيه درباره گروهى از منافقان نازل شده، كه دور هم نشسته بودند و سخنان ناهنجار، درباره پيامبر ص مى‌گفتند، يكى از آنان گفت: اين كار را نكنيد، زيرا، مى‌ترسيم به گوش محمد برسد، و او به ما بد بگويد (و مردم را بر ضد ما بشوراند).

يكى از آنان كه نامش" جلاس" بود گفت: مهم نيست، ما هر چه بخواهيم مى‌گوئيم، و اگر به گوش او رسيد نزد وى مى‌رويم، و انكار مى‌كنيم، و او از ما مى‌پذيرد، زيرا محمد ص آدم خوشباور و دهن‌بينى است، و هر كس هر چه بگويد قبول مى‌كند، در اين هنگام آيه فوق نازل شد و به آنها پاسخ گفت: