داشت از رونق مى‌افتاد (وَ تَفْرِيقاً بَيْنَ الْمُؤْمِنِينَ‌).

از اين جمله- آن چنان كه بعضى از مفسران استفاده كرده‌اند- چنين بر مى‌آيد كه نبايد فاصله ميان مساجد آن چنان كم باشد كه روى اجتماع يكديگر اثر بگذارند، بنا بر اين آنها كه روى تعصبهاى قومى و يا اغراض شخصى مساجد را در كنار يكديگر مى‌سازند، و جماعات مسلمين را آن چنان پراكنده مى‌كنند كه صفوف جماعت آنها خلوت و بى‌رونق و بى‌روح مى‌شود، عملى بر خلاف اهداف اسلامى انجام مى‌دهند.

4- آخرين هدف آنها اين بود كه مركز و كانونى براى كسى كه با خدا و پيامبرش از پيش مبارزه كرده بود و سوابق سوئش بر همگان روشن بود بسازند تا از اين پايگاه نفاق، برنامه‌هاى خود را عملى سازند (وَ إِرْصاداً لِمَنْ حارَبَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ مِنْ قَبْلُ‌).

ولى عجب اين است كه تمام اين اغراض سوء و اهداف شوم را در يك لباس زيبا و ظاهر فريب پيچيده بودند،" و حتى سوگند ياد مى‌كردند كه ما جز نيكى قصد و نظر ديگرى نداشتيم" (وَ لَيَحْلِفُنَّ إِنْ أَرَدْنا إِلَّا الْحُسْنى‌).

و اين است آئين منافقان در هر عصر و زمان كه علاوه بر استتار در پرده‌هاى ظاهرا زيبا متوسل به انواع سوگندهاى دروغين براى منحرف ساختن افكار عمومى مى‌شوند.

ولى قرآن اضافه مى‌كند" خداوندى كه از اسرار درون همه آگاه است و غيب و شهود برايش يكسان مى‌باشد گواهى مى‌دهد كه بطور مسلم آنها دروغگو هستند" (وَ اللَّهُ يَشْهَدُ إِنَّهُمْ لَكاذِبُونَ‌).

در اين جمله انواع تاكيدها براى تكذيب آنان به چشم مى‌خورد نخست اينكه" جمله اسميه" است، و ديگر اينكه كلمه" ان" براى تاكيد است، و نيز لام" لكاذبون" كه به اصطلاح لام ابتدا و براى تاكيد مى‌باشد و همچنين ذكر