طبقاتى و محروميت گروهى از جامعه به وجود مى‌آيد با انجام اين فريضه الهى برمى‌چينى، و صحنه اجتماع را از اين آلودگيها پاك مى‌سازى.

و نيز همبستگى اجتماعى و نمو و پيشرفت اقتصادى در سايه اينگونه برنامه‌ها تامين مى‌گردد.

بنا بر اين حكم زكات هم" پاك كننده فرد و اجتماع" است و هم نمو دهنده بذرهاى فضيلت در افراد، و هم سبب پيشرفت جامعه، و اين رساترين تعبيرى است كه در باره زكات مى‌توان گفت: از يك سو آلودگيها را مى‌شويد و از سوى ديگر تكامل آفرين است.

اين احتمال نيز در معنى آيه داده شده كه فاعل" تُطَهِّرُهُمْ‌" زكات باشد، و فاعل‌ تُزَكِّيهِمْ‌ پيامبر ص بنا بر اين معنى آيه چنين خواهد بود: زكات آنها را پاك مى‌كند، و به وسيله آن تو آنها را پرورش مى‌دهى، ولى اظهر اين است كه فاعل در هر دو، شخص پيامبر ص مى‌باشد همانگونه كه در آغاز معنى كرديم، هر چند از نظر نتيجه تفاوت چندانى ميان اين دو تعبير وجود ندارد.

سپس اضافه مى‌كند" هنگامى كه آنها زكات مى‌پردازند براى آنها دعا كن و به آنها درود بفرست" (وَ صَلِّ عَلَيْهِمْ‌).

اين نشان مى‌دهد كه حتى در برابر انجام وظائف واجب بايد از مردم تشكر و تقدير كرد، و مخصوصا از طريق معنوى و روانى آنها را تشويق نمود، لذا در روايات مى‌خوانيم هنگامى كه مردم زكات خود را خدمت پيامبر ص مى‌آوردند پيامبر ص با جمله‌

اللهم صل عليهم‌

به آنها دعا مى‌كرد.

بعد اضافه مى‌كند كه" اين دعا و درود تو مايه آرامش خاطر آنهاست" (إِنَّ صَلاتَكَ سَكَنٌ لَهُمْ‌).

چرا كه از پرتو اين دعا رحمت الهى بر دل و جان آنها نازل مى‌شود، آن گونه‌