پيامبر ص فرمود: هنوز دستورى در اين باره بر من نازل نشده است، چيزى نگذشت كه آيه بعد نازل شد و دستور داد كه پيامبر ص قسمتى از اموال آنها را برگيرد، و مطابق بعضى از روايات يك سوم از اموال آنها را پذيرفت.

در پاره‌اى ديگر از روايات ميخوانيم كه آيه فوق در باره" ابو لبابه" و راجع به داستان" بنى قريظه" است بنى قريظه كه گروهى از يهود بودند با او مشورت كردند كه آيا تسليم حكم پيامبر ص بشوند يا نه او گفت اگر تسليم شويد همه شما را سر مى‌برند! سپس از اين گفته خود پشيمان شد و توبه كرد و خود را بستون مسجد بست و بعد آيه فوق نازل شد و خداوند توبه او را پذيرفت‌ [1]

تفسير: توبه‌كاران‌

پس از اشاره به وضع منافقان داخل و خارج مدينه در آيه قبل در اينجا اشاره به وضع گروهى از مسلمانان گناهكار كه اقدام به توبه و جبران اعمال سوء خود كردند مى‌كند و ميفرمايد:" گروه ديگرى از آنها به گناهان خود اعتراف كردند" (وَ آخَرُونَ اعْتَرَفُوا بِذُنُوبِهِمْ‌).

" و اعمال صالح و ناصالح را بهم آميختند" (خَلَطُوا عَمَلًا صالِحاً وَ آخَرَ سَيِّئاً).

سپس اضافه مى‌كند" اميد مى‌رود كه خداوند توبه آنها را بپذيرد" و رحمت خويش را به آنان بازگرداند (عَسَى اللَّهُ أَنْ يَتُوبَ عَلَيْهِمْ‌).

" زيرا خداوند آمرزنده و مهربان است" و داراى رحمتى وسيع و گسترده (إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ‌).

[1] مجمع البيان ذيل آيه فوق و تفاسير ديگر.