[2- آيا اين آيه با آيه 41 منافات دارد]

2- ممكن است تصور شود كه آيه فوق (بنا بر اين كه غنائم جنگى را نيز شامل شود) با آيه چهل و يكم همين سوره كه مى‌گويد:" تنها يك پنجم غنائم (خمس آنها) متعلق به خدا و پيامبر ص و ساير مصارف است" منافات دارد زيرا مفهوم آن اين است كه چهار پنجم باقيمانده به جنگجويان متعلق است.

ولى با توجه به آنچه در بالا گفته شد، روشن مى‌شود كه غنائم جنگى در اصل همه متعلق به خدا و پيامبر ص است، و اين يك نوع بخشش و تفضل مى‌باشد كه چهار پنجم آن را در اختيار جنگجويان مى‌گذارند و به تعبير ديگر حكومت اسلامى چهار پنجم حق خود را از غنائم منقول در مورد مجاهدين مصرف مى‌كند و به اين ترتيب هيچگونه منافاتى باقى نمى‌ماند.

و از اينجا نيز روشن مى‌شود كه آيه خمس- آن چنان كه بعضى از مفسران پنداشته‌اند- آيه انفال را نسخ نمى‌كند، بلكه هر دو به قوت خود باقى هستند.

3- همانگونه كه در شان نزول خوانديم در ميان بعضى از مسلمانان مشاجره‌اى در مورد غنائم جنگى واقع شد و براى قطع اين مشاجره نخست ريشه آن كه مساله غنيمت بود زده شد و به طور دربست در اختيار پيامبر ص قرار گرفت، سپس دستور اصلاح ميان مسلمانان و افرادى كه با هم مشاجره كردند، به ديگران داد.

اصولا" اصلاح ذات البين" و ايجاد تفاهم و زدودن كدورتها و دشمنيها و تبديل آن به صميميت و دوستى، يكى از مهمترين برنامه‌هاى اسلامى است.

" ذات" به معنى خلقت و بنيه و اساس چيزى است، و" بين" به معنى حالت ارتباطى و پيوند ميان دو شخص يا دو چيز است، بنا بر اين" اصلاح ذات البين" به معنى اصلاح اساس ارتباطات و تقويت و تحكيم پيوندها و از ميان بردن عوامل و اسباب تفرقه و نفاق است.

در تعليمات اسلامى به اندازه‌اى به اين موضوع اهميت داده شده كه به عنوان‌