دو نفر از انصار مشاجره لفظى پيدا شد و راجع به غنائم جنگ با يكديگر گفتگو كردند، آيه فوق نازل شد و صريحا غنائم را متعلق به پيغمبر ص معرفى كرد كه هر گونه بخواهد با آن رفتار كند، پيامبر ص هم آن را به طور مساوى در ميان همه جنگجويان تقسيم كرد، و دستور داد كه ميان برادران دينى صلح و اصلاح شود.

همانگونه كه در شان نزول خوانديم آيه فوق پس از جنگ" بدر" نازل شده و پيرامون غنائم جنگى صحبت مى‌كند و به صورت قانون كلى، يك حكم وسيع اسلامى را بيان مى‌دارد، خطاب به پيامبر ص كرده و مى‌گويد:" از تو در باره انفال سؤال مى‌كنند" (يَسْئَلُونَكَ عَنِ الْأَنْفالِ‌).

" بگو انفال مخصوص خدا و پيامبر صلى اللَّه عليه و آله است" (قُلِ الْأَنْفالُ لِلَّهِ وَ الرَّسُولِ‌).

بنا بر اين" تقوا را پيشه كنيد و در ميان خود اصلاح كنيد و برادرانى را كه با هم ستيزه كرده‌اند آشتى دهيد" (فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَصْلِحُوا ذاتَ بَيْنِكُمْ‌).

" و اطاعت خدا و پيامبرش كنيد، اگر ايمان داريد" (وَ أَطِيعُوا اللَّهَ وَ رَسُولَهُ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ‌).

يعنى تنها ايمان با سخن نيست، بلكه جلوه‌گاه ايمان، اطاعت بى قيد و شرط در همه مسائل زندگى از فرمان خدا و پيامبر ص است، نه تنها در غنائم جنگى در همه چيز بايد گوش به فرمان و تسليم اوامر آنها باشيد.