مى‌كند كه:" پرهيزكاران هنگامى كه وسوسه‌هاى شيطانى، آنها را احاطه مى‌كند به ياد خدا و نعمتهاى بى پايانش، به ياد عواقب شوم گناه و مجازات دردناك خدا، مى‌افتند، در اين هنگام ابرهاى تيره و تار وسوسه از اطراف قلب آنها كنار مى‌رود و راه حق را به روشنى مى‌بينند و انتخاب مى‌كنند" (إِنَّ الَّذِينَ اتَّقَوْا إِذا مَسَّهُمْ طائِفٌ مِنَ الشَّيْطانِ تَذَكَّرُوا فَإِذا هُمْ مُبْصِرُونَ‌).

" طائف" به معنى" طواف كننده" است، گويا وسوسه‌هاى شيطانى همچون طواف كننده‌اى پيرامون فكر و روح انسان پيوسته گردش مى‌كنند تا راهى براى نفوذ بيابند، اگر انسان در اين هنگام به ياد خدا و عواقب شوم گناه بيفتد، آنها را از خود دور ساخته و رهايى مى‌يابد و گرنه سرانجام در برابر اين وسوسه‌ها تسليم مى‌گردد.

اصولا هر كس در هر مرحله‌اى از ايمان و در هر سن و سال گهگاه گرفتار وسوسه‌هاى شيطانى مى‌گردد، و گاه در خود احساس مى‌كند كه نيروى محرك شديدى در درون جانش آشكار شده و او را به سوى گناه دعوت مى‌كند، اين وسوسه‌ها و تحريكها، مسلما در سنين جوانى بيشتر است، در محيطهاى آلوده، همچون محيطهاى امروز كه خود مراكز فساد در آن فراوان و آزادى نه به معنى حقيقى بلكه به شكل بى‌بند و بارى همه جا را فرا گرفته و دستگاههاى تبليغاتى غالبا در خدمت شيطان و وسوسه‌هاى شيطانى هستند، فزونتر مى‌باشد، تنها راه نجات از آلودگى در چنين شرائطى، نخست فراهم ساختن سرمايه" تقوى" است كه در آيه مورد بحث به آن اشاره شده، و سپس" مراقبت" و سرانجام توجه به خويشتن و پناه بردن به خدا، ياد الطاف و نعمتهاى او، و مجازاتهاى دردناك خطاكاران است.

در روايات كرارا به اثر عميق ذكر خدا در كنار زدن وسوسه‌هاى شيطان اشاره شده است.

حتى افراد بسيار با ايمان و دانشمند و با شخصيت هميشه احساس خطر در