[سوره الأعراف (7): آيات 194 تا 195]

إِنَّ الَّذِينَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ عِبادٌ أَمْثالُكُمْ فَادْعُوهُمْ فَلْيَسْتَجِيبُوا لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ (194) أَ لَهُمْ أَرْجُلٌ يَمْشُونَ بِها أَمْ لَهُمْ أَيْدٍ يَبْطِشُونَ بِها أَمْ لَهُمْ أَعْيُنٌ يُبْصِرُونَ بِها أَمْ لَهُمْ آذانٌ يَسْمَعُونَ بِها قُلِ ادْعُوا شُرَكاءَكُمْ ثُمَّ كِيدُونِ فَلا تُنْظِرُونِ (195)

ترجمه:

194- آنهايى را كه غير از خدا مى‌خوانيد (و پرستش مى‌كنيد) بندگانى همچون خود شما هستند، آنها را بخوانيد و اگر راست مى‌گوئيد بايد به شما پاسخ دهند (و تقاضايتان را بر آورند).

195- آيا (آنها لا اقل همانند خود شما) پاهايى دارند كه با آن راه بروند؟ يا دستهايى دارند كه با آن چيزى را بگيرند (و كارى انجام دهند)؟ يا چشمانى دارند كه با آن ببينند؟ يا گوشهايى دارند كه با آن بشنوند؟ (نه، هرگز، هيچكدام) بگو (اكنون كه چنين است) اين بتهايى را كه شريك خدا قرار داده‌ايد (بر ضد من) بخوانيد و براى من نقشه بكشيد و لحظه‌اى مهلت ندهيد (تا بدانيد كارى از آنها ساخته نيست!).

تفسير:

اين دو آيه هم چنان بحثهاى توحيد و مبارزه با شرك را ادامه مى‌دهد، و بحثهايى را كه در اين زمينه در آيات قبل بوده تكميل مى‌كند، شرك در عبادت و پرستش غير خدا را عملى سفيهانه و دور از منطق و عقل معرفى مى‌نمايد.

دقت در مضمون اين دو آيه نشان مى‌دهد كه با چهار دليل، منطق بت پرستان ابطال گرديده و سر اينكه قرآن با استدلالهاى مختلف، پيرامون اين مساله بحث مى‌كند و هر زمان برهانى تازه ارائه مى‌دهد اين است كه" شرك" بدترين دشمن‌