و در حديث مى‌خوانيم"

لا تنظروا الى طول ركوع الرجل و سجوده فان ذلك شى‌ء اعتاده و لو تركه استوحش، و لكن انظروا الى صدق حديثه و اداء امانته‌

":" تنها به ركوع و سجود طولانى افراد ننگريد، زيرا ممكن است اين" عبادت عادتى" باشد كه از تركش ناراحت شود و لكن به راستگويى و اداء امانت آنها دقت كنيد" زيرا راستى و امانت از ايمان سرچشمه مى‌گيرد در حالى كه ركوع و سجود عادتى با كفر و نفاق هم سازگار است).

[سوره التوبة (9): آيات 56 تا 57]

وَ يَحْلِفُونَ بِاللَّهِ إِنَّهُمْ لَمِنْكُمْ وَ ما هُمْ مِنْكُمْ وَ لكِنَّهُمْ قَوْمٌ يَفْرَقُونَ (56) لَوْ يَجِدُونَ مَلْجَأً أَوْ مَغاراتٍ أَوْ مُدَّخَلاً لَوَلَّوْا إِلَيْهِ وَ هُمْ يَجْمَحُونَ (57)

ترجمه:

56- و به خدا سوگند مى‌خورند كه آنها از شما هستند در حالى كه از شما نيستند، ولى آنها گروهى هستند كه مى‌ترسند (و وحشت دارند لذا دروغ مى‌گويند).

57- اگر پناهگاه يا غارها يا راهى در زير زمين بيابند به سوى آن حركت مى‌كنند در حالى كه با سرعت و شتاب فرار مى‌كنند.

تفسير: نشانه ديگرى از منافقان‌

در آيات فوق يكى ديگر از اعمال و حالات منافقان به روشنى ترسيم شده است مى‌گويد: آنها به خدا سوگند ياد مى‌كنند كه از شما هستند" (وَ يَحْلِفُونَ بِاللَّهِ إِنَّهُمْ لَمِنْكُمْ‌).

" در حالى كه نه از شما هستند و نه در چيزى با شما موافقند بلكه آنها