كه ايمانشان را روى آنها گذاشته و با كفر از دنيا مى‌روند، و به سخت‌ترين وضعى جان مى‌دهند؟

مال و فرزند اگر پاك و صالح باشد موهبت است و سعادت و مايه رفاه و آسايش و اگر ناپاك و ناصالح باشد رنج و عذاب اليم است.

1- بعضى سؤال مى‌كنند كه چگونه در آغاز آيه اول گفته شده است خواه از روى اختيار يا اكراه انفاق كنيد پذيرفته نمى‌شود.

در حالى كه در آخر آيه دوم تصريح شده كه آنها جز از روى كراهت انفاق نمى‌كنند آيا اين دو با هم منافات ندارد؟

ولى با توجه به يك مطلب پاسخ اين سؤال روشن مى‌شود و آن اينكه آغاز آيه اول در واقع به صورت يك" قضيه شرطيه" است، يعنى اگر از روى اطاعت و يا اكراه انفاق كنيد بهر شكل و بهر صورت باشد پذيرفته نخواهد شد، و مى‌دانيم قضيه شرطيه دليل بر وجود شرط نيست، يعنى به فرض كه از روى ميل و اختيار هم انفاق كنند فايده ندارد چون بى ايمانند.

ولى ذيل آيه دوم بيان يك" قضيه خارجيه" است و آن اينكه آنها هميشه از روى اكراه انفاق مى‌كنند (دقت كنيد).