تفسير:

اين آيات به قسمتى ديگر از نشانه‌هاى منافقان و نتيجه و سرانجام كار آنها اشاره كرده و روشن مى‌سازد كه چگونه اعمال آنها بى روح و بى اثر است و هيچگونه بهره‌اى از آن عائدشان نمى‌شود، و از آنجا كه در ميان اعمال نيك، انفاق در راه خدا (زكات به معنى وسيع كلمه) و نماز (پيوند خلق با خالق) موقعيت خاصى دارد، مخصوصا انگشت روى اين دو قسمت گذارده است.

نخست مى‌گويد:" اى پيامبر به آنها بگو: شما چه از روى اراده و اختيار در راه خدا انفاق كنيد و چه از روى كراهت و اجبار و ملاحظات شخصى و اجتماعى، در هر حال از شما منافقان پذيرفته نخواهد شد" (قُلْ أَنْفِقُوا طَوْعاً أَوْ كَرْهاً لَنْ يُتَقَبَّلَ مِنْكُمْ‌) [1] سپس به دليل آن اشاره كرده مى‌فرمايد:" زيرا شما گروه فاسقى بوديد" (إِنَّكُمْ كُنْتُمْ قَوْماً فاسِقِينَ‌). نيتهايتان آلوده، و اعمالتان ناپاك، و قلبتان تاريك است، و خدا تنها عملى را مى‌پذيرد كه پاك باشد و از شخصى پاك و با تقوا سرزند.

روشن است كه" فسق" در اينجا يك گناه ساده و معمولى نيست زيرا ممكن است انسان مرتكب گناهى شود در عين حال عملى خالص نيز انجام دهد، بلكه منظور از آن كفر و نفاق و يا آلوده شدن انفاقهاى آنها به ريا و تظاهر است.

و نيز هيچ مانعى ندارد كه" فسق" در جمله بالا به مفهوم وسيع كلمه، شامل هر دو باشد چنان كه آيه بعد نيز اين قسمت را توضيح خواهد داد.

[1]- جمله" انفقوا" گرچه به صورت امر است ولى مفهوم شرط دارد، يعنى اگر شما انفاق كنيد خواه به اختيار باشد يا اجبار در هر دو صورت پذيرفته نخواهد شد.