اما به عكس" ما در مورد شما يكى از دو بدبختى، تيره روزى و بلا و مصيبت را انتظار مى‌كشيم، يا در اين جهان و جهان ديگر به مجازات الهى گرفتار مى‌شويد، و يا به دست ما خوار و نابود خواهيد شد" (وَ نَحْنُ نَتَرَبَّصُ بِكُمْ أَنْ يُصِيبَكُمُ اللَّهُ بِعَذابٍ مِنْ عِنْدِهِ أَوْ بِأَيْدِينا).

" حال كه چنين است شما انتظار بكشيد، و ما هم با شما انتظار مى‌كشيم" شما در انتظار خوشبختى ما باشيد و ما هم در انتظار بدبختى شما نشسته‌ايم! (فَتَرَبَّصُوا إِنَّا مَعَكُمْ مُتَرَبِّصُونَ‌).

1- مقدرات و كوششهاى ما

شك نيست كه سرنوشت ما تا آنجا كه با كار و كوشش و تلاش ما مربوط است به دست خود ما است و آيات قرآن نيز با صراحت اين موضوع را بيان مى‌كند مانند (وَ أَنْ لَيْسَ لِلْإِنْسانِ إِلَّا ما سَعى‌):" انسان بهره‌اى جز سعى و كوشش خود ندارد" (سوره نجم آيه 39) و (كُلُّ نَفْسٍ بِما كَسَبَتْ رَهِينَةٌ):" هر كس در گرو اعمال خويش است" (سوره مدثر آيه 38) و آيات ديگر. (هر چند تاثير تلاش و كوشش نيز از سنن الهى و به فرمان اوست).

ولى در بيرون دايره تلاش و كوشش ما و آنجا كه از حريم قدرت ما خارج است، دست تقدير تنها حكمران است، و آنچه به مقتضاى قانون عليت كه منتهى به مشيت و علم و حكمت پروردگار مى‌شود مقدر شده است انجام‌پذير خواهد بود.

منتها افراد با ايمان و خداپرست كه به علم و حكمت و لطف و رحمت او مؤمن هستند همه اين مقدرات را مطابق" نظام احسن" و مصلحت بندگان مى‌دانند، و هر كس بر طبق شايستگيهايى كه اكتساب كرده است مقدراتى متناسب آن دارد.