نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 7 صفحه : 441
تفسير:
در آيات فوق به يكى از صفات منافقان و نشانههاى آنها اشاره شده است و بحثى را
كه در آيات گذشته و آينده پيرامون نشانههاى منافقان مىباشد تكميل مىكند.
نخست مىگويد:" اگر نيكى به تو رسد آنها را ناراحت مىكند" (إِنْ تُصِبْكَ حَسَنَةٌ تَسُؤْهُمْ).
خواه اين خير و نيكى پيروزى بر دشمن باشد يا غنائم جنگى، و خواه پيشرفتهاى
ديگر.
و اين ناراحتى دليل عداوت باطنى و فقدان ايمان آنها است، چگونه ممكن است كسى
كمترين بهره از ايمان داشته باشد و از پيروزى پيامبر خدا و يا حتى يك فرد با ايمان
عادى ناراحت شود؟
" ولى در مقابل اگر مصيبتى به تو برسد و گرفتار مشكلى شوى با خوشحالى
مىگويند: ما از جلو پيشبينى چنين مسائلى را مىكرديم، و تصميم لازم را گرفتيم"
و خود را از اين پرتگاه رهايى بخشيديم! (وَ
إِنْ تُصِبْكَ مُصِيبَةٌ يَقُولُوا قَدْ أَخَذْنا أَمْرَنا مِنْ قَبْلُ).
" و هنگامى كه به خانههاى خود باز مىگردند از شكست يا مصيبت يا ناراحتى
شما خوشحالند" (وَ يَتَوَلَّوْا وَ هُمْ
فَرِحُونَ).
اين منافقان كور دل از هر فرصتى به نفع خود استفاده و لاف عقل و درايت مىزنند
كه اين عقل و تدبير ما بود كه موجب شد در فلان ميدان شركت نكنيم و مشكلاتى كه دامن
ديگران را بر اثر نداشتن عقل و درايت گرفت دامان ما را نگرفت، اين سخن را چنان
مىگويند كه گويى از خوشحالى در پوست
نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 7 صفحه : 441