[سوره التوبة (9): آيات 38 تا 39]

يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا ما لَكُمْ إِذا قِيلَ لَكُمُ انْفِرُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ اثَّاقَلْتُمْ إِلَى الْأَرْضِ أَ رَضِيتُمْ بِالْحَياةِ الدُّنْيا مِنَ الْآخِرَةِ فَما مَتاعُ الْحَياةِ الدُّنْيا فِي الْآخِرَةِ إِلاَّ قَلِيلٌ (38) إِلاَّ تَنْفِرُوا يُعَذِّبْكُمْ عَذاباً أَلِيماً وَ يَسْتَبْدِلْ قَوْماً غَيْرَكُمْ وَ لا تَضُرُّوهُ شَيْئاً وَ اللَّهُ عَلى‌ كُلِّ شَيْ‌ءٍ قَدِيرٌ (39)

ترجمه:

38- اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد چرا هنگامى كه به شما گفته مى‌شود به سوى جهاد در راه خدا حركت كنيد سنگينى بر زمين مى‌كنيد (و سستى به خرج مى‌دهيد) آيا به زندگى دنيا به جاى آخرت راضى شده‌ايد! با اينكه متاع زندگى دنيا در برابر آخرت چيز كمى بيش نيست!.

39- اگر (به سوى ميدان جهاد) حركت نكنيد شما را مجازات دردناكى مى‌كند و گروه ديگرى غير از شما را بجاى شما قرار مى‌دهد، و هيچ زيانى به او نمى‌رسانيد، و خداوند بر هر چيزى توانا است.

شان نزول‌

از" ابن عباس" و ديگران نقل شده كه آيات فوق در باره جنگ" تبوك" نازل گرديده است، در آن هنگام كه پيامبر از" طائف" به سوى" مدينه" بازگشت كرد و مردم را آماده پيكار با" روميان" نمود.

در روايات اسلام آمده است كه پيامبر معمولا مقاصد جنگى و هدفهاى نهايى خود را قبل از شروع جنگ براى مسلمانان روشن نمى‌ساخت تا اسرار