صريحا اين عقيده خود را اظهار مى‌داشت، كه بيت المال اسلام نبايد به صورت ملك خصوصى اشخاص در آيد، و نبايد از اين اموال كه حق محرومان و نيازمندان در آن است و بايد در راه تقويت اسلام و مصالح مسلمين به كار افتد، حاتم بخشى كرد، و يا افسانه كاخهاى" كسرى" و" قيصر" را از نو زنده نمود.

به علاوه" ابو ذر" عقيده داشت در آن روز كه گروهى از مسلمانان سخت در مضيقه هستند ثروتمندان جمعيت نيز به زندگى ساده‌ترى قانع شوند و از اموال خود در راه خدا انفاق نمايند.

اگر ابو ذر گناهى داشته همين بوده است، ولى مورخان مزدور و بنى اميه و راويان چاپلوس و متملق و دين‌فروش براى دگرگون ساختن چهره اين مرد مجاهد چنين تهمتهاى ناروايى را به او بسته‌اند.

گناه ديگر" ابو ذر" اين بود كه عشق و علاقه خاصى به امير مومنان على ع داشت اين گناه نيز به تنهايى كافى بود كه دروغپردازان بنى اميه قدرت جهنمى خود را براى لكه‌دار ساختن حيثيت" ابو ذر" به كار گيرند، ولى دامان او آن چنان پاك بود و راستگويى و آگاهى او نسبت به مسائل اسلامى آن چنان روشن كه همه اين دروغپردازان را رسوا ساخت! از جمله دروغهاى عجيبى كه براى تبرئه خليفه سوم در اينجا به ابو ذر بسته‌اند اين است كه طبق نقل" ابن سعد" در" طبقات" مى‌گويند: جمعى از اهل كوفه به" ابو ذر" در همان زمان كه در" ربذه" بود گفتند: اين مرد (يعنى عثمان) اينهمه كارها را با تو كرد آيا حاضرى پرچمى برافرازى و ما در زير آن با او به نبرد برخيزيم؟" ابو ذر" گفت: نه، اگر عثمان مرا از مشرق به مغرب بفرستد مطيع فرمانش خواهم بود! [1] اين دروغپردازان هيچ توجه نكردند كه اگر او چنين تسليم فرمان خليفه‌

[1] تفسير المنار جلد 10 صفحه 406.