سپس قرآن به تناسب بحث دنيا پرستى پيشوايان يهود و نصارى به ذكر يك قانون كلى در مورد ثروت‌اندوزان پرداخته، مى‌گويد:" كسانى كه طلا و نقره را جمع‌آورى و پنهان مى‌كنند و در راه خدا انفاق نمى‌نمايند آنها را به عذاب دردناكى بشارت ده" (وَ الَّذِينَ يَكْنِزُونَ الذَّهَبَ وَ الْفِضَّةَ وَ لا يُنْفِقُونَها فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَبَشِّرْهُمْ بِعَذابٍ أَلِيمٍ‌).

" يكنزون" از ماده" كنز" بر وزن و به معنى" گنج" است كه در اصل به معنى جمع و جور كردن اجزاء چيزى گفته مى‌شود لذا شتر پر گوشت را" كناز اللحم" مى‌نامند سپس به جمع‌آورى و نگهدارى و پنهان نمودن اموال و يا اشياء گران قيمت اطلاق گرديده است.

بنا بر اين در مفهوم آن جمع‌آورى و نگاهدارى و گاهى پنهان كردن نيز افتاده است.

" ذهب" به معنى" طلا" و" فضه" به معنى" نقره" است. بعضى از دانشمندان لغت (طبق نقل طبرسى در مجمع البيان) در باره اين دو لغت تعبير جالبى كرده‌اند و گفته‌اند: اينكه به" طلا"" ذهب" گفته مى‌شود براى آن است كه به زودى از دست مى‌رود و بقايى ندارد (ماده" ذهاب" در لغت به معنى رفتن است) و اينكه به" نقره"" فضه" گفته مى‌شود به خاطر آن است كه به زودى پراكنده و متفرق مى‌گردد (" انفضاض" در لغت به معنى پراكندگى است) و براى پى بردن به چگونگى حال اينگونه ثروتها همين نامگذارى آنها كافى است!.

از آن روز كه جامعه‌هاى انسانى شكل گرفت مسئله مبادله فرآورده‌هاى مختلف در ميان انسانها رواج داشت، هر كس ما زاد احتياجات خود را از فراورده‌هاى كشاورزى و دامى و غير آن در معرض فروش قرار مى‌داد، ولى در آغاز مبادله‌ها همواره به صورت مبادله جنس به جنس بود، زيرا پول اختراع نشده بود، و از آنجا كه مبادله جنس به جنس مشكلات فراوانى ايجاد مى‌كرد، زيرا چه بسا افراد