سپس حضرت مسيح را جدا كرده مى‌گويد:" وَ الْمَسِيحَ ابْنَ مَرْيَمَ‌" و اين نشان مى‌دهد كه در تعبيرات قرآن همه ريزه‌كاريها رعايت مى‌شود.

در پايان آيه روى اين مسئله تاكيد مى‌كند كه تمام اين بشرپرستيها بدعت و از مسائل ساختگى است" و هيچگاه به آنها دستورى داده نشده كه خدايان متعدد براى خود انتخاب كنند بلكه به آنها دستور داده شده كه تنها يك معبود را بپرستند" (وَ ما أُمِرُوا إِلَّا لِيَعْبُدُوا إِلهاً واحِداً).

" معبودى كه هيچكس جز او شايسته پرستش نيست" (لا إِلهَ إِلَّا هُوَ).

" معبودى كه منزه است از آنچه آنها شريك وى قرار مى‌دهند" (سُبْحانَهُ عَمَّا يُشْرِكُونَ‌).

يك درس آموزنده‌

قرآن مجيد در آيه فوق درس بسيار پر ارزشى به همه پيروان خود مى‌دهد و يكى از عاليترين مفاهيم توحيد را ضمن آن خاطر نشان مى‌سازد، و مى‌گويد:

هيچ مسلمانى حق ندارد اطاعت بى قيد و شرط انسانى را بپذيرد، زيرا اين كار مساويست با پرستش او، همه اطاعتها بايد در چهار چوبه اطاعت خدا در آيد و پيروى از دستور انسانى تا آنجا مجاز است كه با قوانين خدا مخالفت نداشته باشد اين انسان هر كس و هر مقامى مى‌خواهد باشد.

زيرا اطاعت بى قيد و شرط مساوى است با پرستش، و شكلى است از بت پرستى و عبوديت، اما متاسفانه مسلمانان با فاصله گرفتن از اين دستور مهم اسلامى و بر پا ساختن بتهاى انسانى گرفتار تفرقه‌ها و پراكندگيها و استعمارها و استثمارها شده‌اند و تا اين بتها شكسته نشود و كنار نرود نبايد انتظار بر طرف شدن نابسامانيها را داشته باشند.

اصولا اين گونه بت پرستى از بت‌پرستيهاى زمان جاهليت كه در برابر سنگ‌