خداوند و كسى بر قرار گردد.

3- اقتباس اين خرافات از ديگران‌

قرآن مجيد در آيه فوق مى‌گويد آنها در اين انحرافات شبيه بت پرستان پيشين هستند.

اشاره به اينكه از آنها تقليد كرده‌اند كه بعضى از خدايان را خداى پدر و بعضى را خداى پسر و حتى بعضى را خداى مادر و يا همسر مى‌دانستند. در ريشه عقائد بت پرستان" هند" و" چين" و" مصر" قديم اينگونه افكار ديده مى‌شود كه بعدها به ميان يهود و نصارى رخنه كرده است.

در عصر حاضر گروهى از محققان به فكر افتاده‌اند كه مندرجات" عهدين" (تورات و انجيل و كتب وابسته به آنها) را با عقائد" بودائيان" و" برهمائيان" مقايسه كرده، ريشه‌هاى محتويات اين كتب را در ميان عقائد آنان جستجو كنند، و قابل ملاحظه اين است كه بسيارى از معارف" انجيل" و" تورات" با خرافات بودائيان و برهمائيان تطبيق مى‌كند حتى بسيارى از داستانها و حكاياتى كه در انجيل موجود است عين همان است كه در آن دو كيش ديده مى‌شود.

اگر امروز محققان به اين فكر افتاده‌اند قرآن اين حقيقت را در چهارده قرن پيش در آيه بالا به طور اشاره بيان كرده است.

4- جمله" قاتَلَهُمُ اللَّهُ‌" گر چه در اصل به معنى اين است كه خدا با آنها مبارزه كند و يا آنها را بكشد، ولى به طورى كه" طبرسى" در" مجمع البيان" از" ابن عباس" نقل كرده اين جمله كنايه از لعنت است، يعنى خداوند آنها را از رحمت خود به دور دارد.