شان نزول:

در شان نزول آيات فوق روايات مختلفى در كتب اهل سنت و شيعه نقل شده است، كه از ميان آنها آنچه صحيح‌تر بنظر مى‌رسد، ذيلا مى‌آوريم.

دانشمند معروف اهل سنت حاكم" ابو القاسم حسكانى" از" بريدة" نقل مى‌كند كه" شيبه" و" عباس" هر كدام بر ديگرى افتخار مى‌كردند و در اين باره مشغول به سخن بودند كه على ع از كنار آنها گذشت، و پرسيد به چه چيز افتخار مى‌كنيد؟" عباس" گفت امتيازى به من داده شده كه احدى ندارد، و آن مساله آب دادن به حجاج خانه خدا است.

" شيبه" گفت من تعمير كننده مسجد الحرام (و كليد دار خانه كعبه) هستم على ع گفت: با اينكه از شما حيا مى‌كنم بايد بگويم كه با اين سن كم افتخارى دارم كه شما نداريد، آنها پرسيدند كدام افتخار؟!.

فرمود: من با شمشير جهاد كردم تا شما ايمان به خدا و پيامبر ص آورديد.

" عباس" خشمناك برخاست و دامن‌كشان به سراغ پيامبر ص آمد (و به عنوان شكايت) گفت: آيا نمى‌بينى على چگونه با من سخن مى‌گويد؟

پيامبر ص فرمود: على را صدا كنيد، هنگامى كه به خدمت پيامبر ص آمد فرمود چرا اين گونه با عمويت (عباس) سخن گفتى؟.

على ع عرض كرد اى رسول خدا! اگر من او را ناراحت ساختم با بيان حقيقتى بوده است، در برابر گفتار حق هر كس مى‌خواهد ناراحت شود، و هر كس مى‌خواهد خشنود! جبرئيل نازل شد و گفت اى محمد! پروردگارت به تو سلام مى‌فرستد، و مى‌گويد اين آيات را بر آنها بخوان" أَ جَعَلْتُمْ سِقايَةَ الْحاجِ‌ و ..."