آنها مسخ شد، و همين است كه مى‌بينيم بسيارى از اين گونه مساجد شكل مسجد ضرار را به خود گرفته است!.

ممكن است بعضى چنين فكر كنند كه چه مانعى دارد، از سرمايه‌هاى غير مسلمانان براى عمران و آبادى اين مراكز استفاده كنيم؟

اما آنها كه چنين مى‌گويند توجه به اين نكته اساسى ندارند كه اسلام همه جا عمل صالح را ميوه درخت ايمان مى‌شمرد، عمل هميشه پرتوى از نيات و عقايد آدمى است، و هميشه شكل و رنگ آن را به خود مى‌گيرد. نيت‌هاى ناپاك ممكن نيست عمل پاكى به وجود آورد، و محصول مفيدى از خود نشان دهد، چه اينكه عمل باز تاب نيت است.

جمله" لَمْ يَخْشَ إِلَّا اللَّهَ‌" (جز از خدا نترسند) نشان مى‌دهد كه عمران و آبادى و نگاهدارى مساجد جز در سايه شهامت و شجاعت ممكن نيست، هنگامى اين مراكز مقدس اسلامى به صورت كانونهاى انسان سازى و كلاسهاى عالى تربيت در مى‌آيد، كه بنيانگذاران و پاسدارانى شجاع داشته باشد، آنها كه از هيچ كس جز خدا نترسند، و تحت تاثير هيچ مقام و قدرتى قرار نگيرند، و برنامه‌اى جز برنامه‌هاى الهى در آن پياده نكنند.

بعضى از مفسران آيات فوق را مخصوص" مسجد الحرام" دانسته‌اند، در