روايتى نيز در اين باره از امام صادق ع نقل شده است‌ [1] و هيچ مانعى ندارد كه علت ترك" بسم اللَّه" هر دو موضوع باشد، كه به يكى در روايت نخست و به ديگرى در روايت دوم اشاره شده است.

5- فضيلت و سازندگى اين سوره‌

در روايات اسلامى اهميت خاصى به تلاوت اين سوره و سوره انفال، داده شده است، از جمله در روايتى از امام صادق ع مى‌خوانيم كه فرمود:"

من قرأ برائة و الانفال فى كل شهر لم يدخله نفاق ابدا و كان من شيعة امير المؤمنين حقا

":" كسى كه سوره برائت و انفال را در هر ماه بخواند روح نفاق در او داخل نمى‌شود و از پيروان راستين على ع خواهد بود".

بارها گفته‌ايم اهميت فوق العاده‌اى كه در روايات به خواندن سوره‌هاى مختلف داده شده نه به اين معنى است كه خواندن بدون انديشه و عمل سبب ميشود كه به طرز خارق‌العاده‌اى اين آثار آشكار شود، و فى المثل كسى كه الفاظ برائت و انفال را بدون كمترين فهم معنى آنها بخواند از نفاق بيگانه و در صف شيعيان راستين قرار خواهد گرفت، بلكه اينها در حقيقت اشاره به محتواى سوره و اثر سازنده آن در تربيت فرد و اجتماع است، كه آنهم بدون فهم معنى و آمادگى براى عمل ممكن نيست، و از آنجا كه صفوف مؤمنان راستين و منافقان و خطوط اصلى زندگى آنان در اين دو سوره به طرز واضحى مشخص شده، و براى آنها كه مرد عملند نه سخن، راه را كاملا روشن ساخته است، بنا بر اين تلاوت آنها به ضميمه فهم محتوا و پياده كردن آن در زندگى، اين اثر فوق العاده را دارد و آنها كه به قرآن و آيات نورانيش همانند يك افسون مى‌نگرند در حقيقت از روح اين كتاب تربيتى و انسان‌ساز بيگانه‌اند.

[1]- مرحوم طبرسى از امام صادق (ع) چنين نقل مى‌كند كه فرمود:"

الانفال و برائة واحدة

".