توجه به اين نكات قبل از تفسير سوره لازم است:

1- نامهاى اين سوره.

مفسران براى اين سوره نامهاى زيادى كه بالغ بر ده نام مى‌شود ذكر كرده‌اند، كه از همه معروف‌تر" برائت" و" توبه" و" فاضحه" است، و هر يك از اين نامها دليل روشنى دارد، نام" برائت" به اين جهت بر اين سوره گذارده شده كه آغاز آن برائت و بيزارى خداوند از مشركان پيمان‌شكن است.

و" توبه" به اين خاطر است كه در اين سوره سخن از" توبه" فراوان به ميان آمده، و نامگذارى به" فاضحه" به جهت آن است كه آيات مختلفى از آن موجب رسوايى و فضاحت منافقان و پرده‌بردارى از روى اعمالشان بوده است.

2- تاريخچه نزول سوره‌

اين سوره آخرين سوره يا از آخرين سوره‌هايى است كه بر پيامبر ص در مدينه نازل گرديد، و همانگونه كه گفتيم داراى 129 آيه است.

آغاز نزول آن را در سال نهم هجرت مى‌دانند، و مطالعه آيات سوره نشان مى‌دهد كه قسمتى از آن پيش از جنگ تبوك، و قسمتى به هنگام آمادگى براى جنگ، و بخش ديگرى از آن پس از مراجعت از جنگ نازل شده است.

از آغاز سوره تا آيه 28 قبل از فرا رسيدن مراسم حج نازل گرديده، و همانطور كه شرح آن به خواست خدا خواهد آمد، آيات آغاز اين سوره كه پيرامون وضع باقيمانده مشركان بود در مراسم حج به وسيله امير مؤمنان على ع به مردم ابلاغ شد.