به" ولاء" مى‌كردند. [1] در آغاز اسلام كه هنوز قانون ارث نازل نشده بود، به همين روش عمل مى‌شد، اما به زودى مساله" اخوت اسلامى" جاى آن را گرفت، و تنها مهاجران و انصار كه با يكديگر پيمان اخوت بسته بودند، از يكديگر ارث مى‌بردند، پس از مدتى كه اسلام گسترش بيشترى پيدا كرد، ارث انتقال به خويشاوندان نسبى و سببى پيدا كرد، و حكم اخوت اسلامى در زمينه ارث منسوخ گشت و قانون نهايى ارث نازل گشت، كه در آيات فوق و آيه 6 سوره احزاب به آن اشاره شده است، آنجا كه مى‌فرمايد: (وَ أُولُوا الْأَرْحامِ بَعْضُهُمْ أَوْلى‌ بِبَعْضٍ فِي كِتابِ اللَّهِ‌).

اينها همه از نظر تاريخ مسلم است ولى همانگونه كه گفتيم جمله" وَ أُولُوا الْأَرْحامِ‌" كه در آيات مورد بحث آمده، اختصاص به مساله ارث ندارد، بلكه معنى وسيعى را مى‌رساند كه ارث جزء آن است‌ [2]

مفسران در تفسير اين دو كلمه كه در آيات مورد بحث آمده است، احتمالات گوناگونى داده‌اند، اما آنچه با مفهوم آيه سازگارتر است، اين است كه منظور از" فتنه" اختلاف و پراكندگى و تزلزل مبانى عقيده‌اى مسلمانان بر اثر وسوسه‌هاى دشمنان است، و" فساد" هر گونه نابسامانى و خرابى نظامات مختلف اجتماعى را شامل مى‌شود، مخصوصا ريخته شدن خون بى گناهان و ناامنى و مانند آنها.

[1]- در باره ارث از طريق ولاء در جلد سوم تفسير نمونه صفحه 367 مشروحا بحث كرده‌ايم.

[2]- در جلد سوم تفسير نمونه صفحه 285 به بعد مطالب مشروحى در زمينه ارث گذشت.