نه گوش شنوا دارند و نه چشم بينا، آنها نيز دوزخى هستند نه تنها در دوزخ قيامت، بلكه در دوزخ زندگى اين دنيا نيز گرفتارند.

منظور از" اسماء حسنى"، صفات مختلف پروردگار است كه همگى نيك و همگى" حسنى" است مى‌دانيم خدا عالم است، قادر است، رازق است، عادل است، جواد است، كريم است و رحيم است، و همچنين داراى صفات نيك فراوان ديگرى از اين قبيل مى‌باشد.

منظور از خواندن خدا به اين نامها تنها اين نيست كه اين الفاظ را بر زبان جارى كنيم و مثلا بگوئيم يا عالم، يا قادر، يا ارحم الراحمين، بلكه در واقع اين است كه اين صفات را در وجود خودمان بمقدار امكان پياده كنيم، پرتوى از علم و دانش او، شعاعى از قدرت و توانايى او، و گوشه‌اى از رحمت واسعه‌اش در ما و جامعه ما پياده شود، و به تعبير ديگر متصف به اوصاف او و متخلق به اخلاقش كرديم.

تا در پرتو اين علم و قدرت و اين عدالت و رحمت بتوانيم خويش و اجتماعى را كه در آن زندگى مى‌كنيم از صف دوزخيان خارج سازيم.

سپس مردم را از اين نكته بر حذر مى‌دارد كه اسامى خدا را تحريف نكنند و مى‌گويد:

" آنها كه اسماء خدا را تحريف كرده‌اند رها سازيد، آنها به زودى به جزاى اعمال خويش گرفتار خواهند شد" (وَ ذَرُوا الَّذِينَ يُلْحِدُونَ فِي أَسْمائِهِ سَيُجْزَوْنَ ما كانُوا يَعْمَلُونَ‌).