تقويت كرده و هر گونه نيرويى را شامل مى‌شود.

پاسخ اين سؤال با يك جمله روشن مى‌شود و آن اينكه آيه فوق در عين اينكه يك دستور وسيع براى همه قرون و اعصار بيان نموده، دستور خاصى هم براى عصر پيامبر ص، عصر نزول قرآن نيز بيان داشته است، در حقيقت اين مفهوم كلى را با ذكر يك مثال روشن براى نياز آن عصر و زمان پياده كرده است، زيرا اسب اگر چه در ميدان‌هاى جنگ امروز با وجود تانكها و زره‌پوشها و هواپيماها و هلى‌كوپترها نقش چندانى ندارد ولى در آن عصر براى رزمندگان شجاع و پيشرو وسيله چابك و سريعى محسوب مى‌شد.

هدف نهايى تهيه سلاح و افزايش قدرت جنگى‌

سپس قرآن به دنبال اين دستور اشاره به هدف منطقى و انسانى اين موضوع مى‌كند و مى‌گويد هدف اين نيست كه مردم جهان و حتى ملت خود را بانواع سلاح‌هاى مخرب و ويرانگر درو كنيد، و آباديها و زمين‌ها را به ويرانى بكشانيد هدف اين نيست كه سرزمينها و اموال ديگران را تصاحب كنيد، و هدف اين نيست كه اصول بردگى و استعمار را در جهان گسترش دهيد، بلكه هدف اين است كه" با اين وسائل دشمن خدا و دشمن خود را بترسانيد" (تُرْهِبُونَ بِهِ عَدُوَّ اللَّهِ وَ عَدُوَّكُمْ‌).

زيرا غالب دشمنان گوششان بدهكار حرف حساب و منطق و اصول انسانى نيست، آنها چيزى جز منطق زور نمى‌فهمند!.

اگر مسلمانان ضعيف باشند همه گونه تحميلات به آنها مى‌شود، اما هنگامى كه كسب قدرت كافى كنند دشمنان حق و عدالت و دشمنان استقلال و آزادى‌