يعنى آن چنان به آنها حمله كن كه گروه‌هاى ديگر از دشمنان و پيمان‌شكنان متفرق گردند و فكر حمله را از سر بيرون كنند.

اين دستور به خاطر آن است كه دشمنان ديگر و حتى دشمنان آينده عبرت گيرند، و از دست زدن به جنگ خود دارى كنند، و همچنين آنها كه با مسلمانان پيمانى دارند و يا در آينده پيمانى خواهند بست از نقض پيمان خود دارى كنند" و شايد همگى متذكر شوند" (لَعَلَّهُمْ يَذَّكَّرُونَ‌).

مبادا بدون اعلام الغاء پيمانشان به آنها حمله كنى" زيرا خداوند خائنان و كسانى كه در پيمان خويش راه خيانت در پيش مى‌گيرند دوست نمى‌دارد" (إِنَّ اللَّهَ لا يُحِبُّ الْخائِنِينَ‌) گرچه در آيه فوق به پيامبر اجازه داده شده كه در زمينه ترس از خيانت و پيمان شكنى دشمن پيمان آنها را لغو كند ولى روشن است كه اين ترس بدون دليل نخواهد بود حتما در زمينه‌اى است كه آنها مرتكب اعمالى مى‌شوند كه نشان ميدهد در فكر پيمان شكنى و زدوبند با دشمن و حمله غافلگيرانه هستند، اين مقدار از قرائن و علائم اجازه مى‌دهد كه پيامبر ص پيمان آنها را لغو شده اعلام كند.

جمله" فَانْبِذْ إِلَيْهِمْ‌" از ماده" انباز" بمعنى افكندن و يا بمعنى اعلام كردن است، يعنى پيمان آنها را بسوى آنها بيفكن و الغا كن و لغو آن را اعلام نما.

تعبير به" عَلى‌ سَواءٍ" يا بمعنى اين است كه همانگونه كه آنها پيمان خويش‌