" و به آنها چنين فهماند كه با داشتن اينهمه نفرات و ساز و برگ جنگى هيچ كس از مردم امروز بر شما غالب نخواهد شد" و شما ارتشى شكست‌ناپذيريد (وَ قالَ لا غالِبَ لَكُمُ الْيَوْمَ مِنَ النَّاسِ‌).

به علاوه" من نيز همسايه شما و در كنار شما هستم" و همچون يك همسايه وفادار و دلسوز به موقع لزوم از هيچگونه حمايتى دريغ ندارم (وَ إِنِّي جارٌ لَكُمْ‌).

اين احتمال نيز در تفسير اين جمله داده شده است كه منظور از كلمه" جار" همسايه نيست بلكه كسى است كه امان و پناه مى‌دهد، زيرا عادت عرب بر اين بود كه افراد و طوائف نيرومند در موقع لزوم به دوستان خود پناهندگى مى‌دادند، و در اين موقع با تمام امكانات خويش از وى دفاع مى‌نمودند،" شيطان" به دوستان مشرك خود پناهندگى و امان نامه داد.

" اما به هنگامى كه دو لشكر با هم در آويختند و فرشتگان به حمايت لشكر توحيد برخاستند و نيروى ايمان و پايمردى مسلمانان را مشاهده كرد به عقب باز گشت و صدا زد من از شما- يعنى مشركان- بيزارم" (فَلَمَّا تَراءَتِ الْفِئَتانِ نَكَصَ عَلى‌ عَقِبَيْهِ وَ قالَ إِنِّي بَرِي‌ءٌ مِنْكُمْ‌).

و براى اين عقب گرد وحشتناك خويش دو دليل آورد: نخست اينكه:

" گفت من چيزى مى‌بينم كه شما نمى‌بينيد" (إِنِّي أَرى‌ ما لا تَرَوْنَ‌).

من به خوبى آثار پيروزى را در اين چهره‌هاى خشمگين مسلمانان با ايمان مى‌نگرم، و آثار حمايت الهى و امدادهاى غيبى و يارى فرشتگان را در آنها مشاهده مى‌كنم، اصولا آنجا كه پاى مددهاى خاص پروردگار و نيروهاى غيبى او به ميان آيد من عقب‌نشينى خواهم كرد.

ديگر اينكه" من از مجازات دردناك پروردگار در اين صحنه مى‌ترسم" و آن را به خود نزديك مى‌بينم (إِنِّي أَخافُ اللَّهَ‌).

مجازات خداوند هم چيز ساده‌اى نيست كه بتوان در برابرش مقاومت كرد