شگفت‌آور اين كه بعضى از مغرضان كه گويا براى سم‌پاشى در افكار عمومى ماموريت خاصى دارند در كتابى كه در زمينه خمس نوشته‌اند دست به تحريف رسوايى در عبارت تفسير مجمع البيان زده، قسمت اول گفتار او را كه متضمن تفسير غنيمت به" غنائم جنگى" است ذكر كرده ولى توضيحى را كه در باره عموميت معنى لغوى و معنى آيه در آخر بيان كرده است، به كلى ناديده گرفته و يك مطلب دروغين به اين مفسر بزرگ اسلامى نسبت داده‌اند، مثل اينكه فكر مى‌كرده‌اند تفسير مجمع البيان تنها در دست خود آنها است و ديگرى آن را مطالعه نخواهد كرد، و عجيب اين است كه اين خيانت را تنها در اين مورد مرتكب نشده، بلكه در موارد ديگر نيز آنچه به سود بوده گرفته، و آنچه به زيان بوده است ناديده گرفته‌اند.

در تفسير الميزان نيز با استناد به سخنان علماى لغت تصريح شده كه غنيمت هر گونه فايده‌اى است كه از طريق تجارت يا كسب و كار و يا جنگ به دست انسان مى‌افتد و مورد نزول آيه گرچه غنائم جنگى است ولى مى‌دانيم كه هيچ گاه مورد عموميت مفهوم آيه را تخصيص نمى‌زند [1] از مجموع آنچه گفته شد چنين نتيجه گرفته مى‌شود كه:

آيه غنيمت معنى وسيعى دارد و هر گونه در آمد و سود و منفعتى را شامل مى‌شود زيرا معنى لغوى اين لفظ عموميت دارد و دليل روشنى بر تخصيص آن در دست نيست.

تنها چيزى كه جمعى از مفسران اهل تسنن روى آن تكيه كرده‌اند اين است كه آيات قبل و بعد در زمينه جهاد وارد شده است و همين موضوع قرينه مى‌شود كه آيه غنيمت نيز اشاره به غنائم جنگى باشد.

در حالى كه مى‌دانيم شان نزول‌ها و سياق عموميت آيه را تخصيص نمى‌زنند

[1] الميزان جلد 9 صفحه/ 89.