نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 7 صفحه : 164
تفسير
مىدانيم روش
قرآن اين است كه بشارت و انذار را با هم توأم مىكند يعنى همانگونه كه دشمنان حق
را تهديد به مجازاتهاى سخت و دردناك مىنمايد، راه بازگشت را نيز به روى آنها باز
مىگذارد.
آيه نخست از
آيات مورد بحث همين روش را تعقيب مىكند، و به پيامبر دستور مىدهد:" به
افرادى كه كافر شدهاند بگو: اگر از مخالفت و لجاجت و طغيان و سركشى بازايستند و
به سوى آئين حق باز گردند گذشته آنها بخشوده خواهد شد" (قُلْ
لِلَّذِينَ كَفَرُوا إِنْ يَنْتَهُوا يُغْفَرْ لَهُمْ ما قَدْ سَلَفَ).
از اين آيه
استفاده مىشود كه با قبول اسلام گذشته هر چه باشد مورد عفو قرار مىگيرد و اين
همان چيزى است كه در روايات اسلامى به عنوان يك قانون كلى آمده است گاهى به
عبارت"
الاسلام
يجب ما قبله
":"
اسلام ما قبل خود را مىپوشاند" و يا به تعبير ديگر كه از طرق اهل سنت از
پيامبر نقل شده"
ان الاسلام
يهدم ما كان قبله، و ان الهجرة تهدم ما كان قبلها و ان الحج يهدم ما كان قبله
""
اسلام آنچه را كه قبل از آن است از ميان مىبرد، و هجرت كردن نيز قبل خود را از
ميان مىبرد، و حج خانه خدا ما قبل خود را محو مىكند".
[1] منظور اين است اعمال و كارهاى خلاف و حتى ترك فرائض و واجبات كه قبل
از اسلام انجام گرفته به خاطر پذيرش اسلام از ميان خواهد رفت و اين قانون عطف به
گذشته نمىشود لذا در كتب فقه اسلامى مىخوانيم بر شخصى كه مسلمان مىشود حتى قضاء
عبادات گذشته لازم نيست.
سپس اضافه
مىكند اما اگر از روش نادرست خود باز نايستند" و به اعمال