تفسير: ايمان و روشن‌بينى‌

در آيات گذشته يك سلسله دستورات حيات بخش كه ضامن سعادت مادى و معنوى بود بيان شد ولى بكار بستن آنها جز در سايه تقوا ميسر نيست، لذا در اين آيه اشاره به اهميت تقوا و آثار آن در سرنوشت انسان مى‌كند، در اين آيه چهار نتيجه و ثمره براى تقوى و پرهيزكارى بيان شده است.

نخست مى‌فرمايد:" اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد اگر تقوى پيشه كنيد و از مخالفت فرمان خدا بپرهيزيد به شما نورانيت و روشن‌بينى خاصى مى‌بخشد كه بتوانيد حق را از باطل به خوبى تشخيص دهيد" (يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنْ تَتَّقُوا اللَّهَ يَجْعَلْ لَكُمْ فُرْقاناً).

" فرقان" صيغه مبالغه از ماده" فرق" است و در اينجا به معناى چيزى است كه به خوبى حق را از باطل جدا مى‌كند.

اين جمله كوتاه و پر معنا يكى از مهم‌ترين مسائل سرنوشت‌ساز انسان را بيان كرده و آن اينكه در مسير راهى كه انسان به سوى پيروزى‌ها مى‌رود هميشه پرتگاهها و بيراهه‌هايى وجود دارد كه اگر آنها را به خوبى نبيند و نشناسد و پرهيز نكند چنان سقوط مى‌كند كه اثرى از او باقى نماند در اين راه مهم‌ترين مساله، شناخت حق و باطل، شناخت نيك و بد، شناخت دوست و دشمن، شناخت مفيد و زيان بخش، و شناخت عوامل سعادت و يا بدبختى است، اگر به راستى انسان اين حقائق را به خوبى بشناسد رسيدن به مقصد براى او آسان است.

مشكل اين است كه در بسيارى از اين گونه موارد انسان گرفتار اشتباه مى‌شود باطل را به جاى حق مى‌پندارد و دشمن را به جاى دوست انتخاب مى‌كند،