خداوند عز و جل بر چيده شود" [1] در ميان امتيازات فراوانى كه على ع داشت و گاهى خودش به عنوان سرمشق براى ديگران به آن اشاره مى‌كند همين مسئله عدم فرار از ميدان جهاد است آنجا كه مى‌فرمايد"

انى لم افر من الزحف قط و لم يبارزنى احد الا سقيت الارض من دمه‌

"!:" من هيچگاه از برابر انبوه دشمن فرار نكردم (با اينكه در طول عمرم در ميدان‌هاى زياد شركت جستم) و هيچ كس در ميدان جنگ با من روبرو نشد مگر اينكه زمين را از خونش سيراب كردم" [2] عجيب اين است كه جمعى از مفسران اهل تسنن اصرار بر اين دارند كه حكم آيه فوق مخصوص جنگ بدر بوده است و اين تهديد و تشديدى كه در زمينه فرار از جهاد در آن بيان شده مربوط به جنگجويان بدر است، در حالى كه نه تنها دليلى در آيه بر اختصاص نيست بلكه مفهوم آيه يك مفهوم كلى در باره همه جنگجويان و همه مجاهدان است، قرائن ديگر در آيات و روايات نيز اين موضوع را تاييد مى‌كند (البته اين حكم اسلامى شرائطى دارد كه در آيات آينده از همين سوره بيان خواهد شد)

" اين شما نبوديد كه دشمنان را در ميدان بدر كشتيد بلكه خداوند آنها را به قتل رساند" (فَلَمْ تَقْتُلُوهُمْ وَ لكِنَّ اللَّهَ قَتَلَهُمْ‌)" و تو اى پيامبر نيز خاك و ريگ در صورت آنها نپاشيدى بلكه خدا پاشيد"

[1] نور الثقلين ج 2 ص 138

[2] نور الثقلين ج 2 ص 139