اين آيات بحث از مجازات اخروى آنها مى‌شود و به اين ترتيب پيوندى روشن دارند.

نخست به عنوان يك قانون عمومى مى‌فرمايد:" از تمام كسانى كه پيامبران به سوى آنها فرستاده شدند، به طور قطع در روز قيامت سؤال مى‌كنيم" (فَلَنَسْئَلَنَّ الَّذِينَ أُرْسِلَ إِلَيْهِمْ‌).

نه تنها از آنها سؤال مى‌كنيم" از پيامبرانشان نيز مى‌پرسيم كه رسالت خويش را چگونه انجام دادند" (وَ لَنَسْئَلَنَّ الْمُرْسَلِينَ‌).

بنا بر اين، هم رهبران مسئولند و هم پيروان، هم پيشوايان و هم تابعان، منتها چگونگى مسئوليتهاى اين دو گروه متفاوت است.

حديثى كه از امير مؤمنان على ع در اين زمينه نقل شده، نيز اين معنى را تاييد مى‌كند، آنجا كه مى‌فرمايد:

فيقام الرسل فيسئلون عن تاديه الرسالات التي حملوها الى اممهم فاخبروا انهم قد ادوا ذلك الى اممهم.

.." پيامبران را نگه مى‌دارند و از آنها سؤال مى‌كنند كه آيا رسالت خويش را به امتها رساندند يا نه؟ آنها پاسخ مى‌گويند كه اين وظيفه را انجام داده‌اند" [1] در روايت ديگرى كه در تفسير على بن ابراهيم نقل شده نيز به اين معنى تصريح شده است‌ [2]

[1] و [2] تفسير نور الثقلين جلد دوم صفحه 4.