تفسير:

اين آيات همانطور كه اشاره شد در پى نفى احكام خرافى مشركان در زمينه زراعت و چهارپايان است، در آيه قبل سخن از انواع زراعتها و ميوه‌هاى خداداد در ميان بود، و در اين آيات درباره حيوانات حلال گوشت و خدمات آنها سخن مى‌گويد.

نخست مى‌گويد:" خداوند كسى است كه از چهارپايان براى شما حيوانات بزرگ و باربر و حيوانات كوچك آفريد" (وَ مِنَ الْأَنْعامِ حَمُولَةً وَ فَرْشاً) [1]" حمولة" به معنى جمع است، و چنان كه علماى لغت گفته‌اند، مفرد از جنس خود ندارد، و به معنى حيوانات بزرگ باربر مانند شتر و اسب و نظاير آنها است.

" فرش" به همان معنى معروف است، ولى در اينجا به معنى گوسفند و نظير آن از حيوانات كوچك تفسير شده است و ظاهرا نكته‌اش اين است كه اينگونه حيوانات بسيار به زمين نزديك هستند، و در برابر حيوانات بزرگ باربر همانند فرشى محسوب مى‌شوند، هر گاه به بيابانى كه گوسفندانى در آن مشغول چرا هستند از دور بنگريم درست به فرشى مى‌مانند كه روى زمين گسترده شده است، در حالى كه گله شتران هيچگاه از دور چنين منظره‌اى ندارد.

تقابل" حمولة" با" فرش" نيز اين معنى را تاييد مى‌كند.

اين احتمال را نيز بعضى از مفسران داده‌اند كه منظور از اين كلمه، فرشهايى است كه مردم از حيوانات درست مى‌كنند، يعنى بسيارى از حيوانات هم براى باربرى مورد استفاده قرار مى‌گيرند و هم براى تهيه فرش، ولى احتمال اول نزديكتر به معنى آيه است.

[1]" واو" در آغاز اين آيه، واو عاطفه است ما بعد آن به" جنات" كه در آيه قبل است عطف شده است.