" و آن چنان كه آنها گمان مى‌بردند بر سرشان سقوط خواهد كرد" وحشت و اضطراب سراسر وجودشان را گرفت، و به تضرع افتادند (وَ ظَنُّوا أَنَّهُ واقِعٌ بِهِمْ‌).

در همان حال به آنها گفتيم" آنچه را از احكام به شما داده‌ايم با جديت و قوت بگيريد" (خُذُوا ما آتَيْناكُمْ بِقُوَّةٍ).

" و آنچه در آن آمده است به خاطر داشته باشيد تا پرهيزگار شويد" از كيفر خدا بترسيد و به پيمانهايى كه در آن از شما گرفته‌ايم عمل كنيد (وَ اذْكُرُوا ما فِيهِ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ‌).

اين آيه با تفاوت مختصرى در سوره بقره آيه 63 گذشت، و همانطور كه در آنجا گفتيم طبق گفته مفسر معروف طبرسى در مجمع البيان از قول ابن زيد، اين جريان هنگامى بود كه موسى ع از كوه طور باز مى‌گشت و احكام تورات را با خود مى‌آورد، موقعى كه وظايف واجب و دستورات حلال و حرام را به قوم خود اطلاع داد، آنها تصور كردند عمل به اينهمه وظائف كار مشكلى است و به همين جهت بناى مخالفت و نافرمانى گذاردند، در اين هنگام قطعه عظيمى از كوه بالاى سر آنها قرار گرفت آنها چنان در وحشت فرو رفتند كه دست به دامن موسى ع زدند، موسى ع در همان حال گفت: اگر پيمان وفادارى به اين احكام ببنديد اين خطر برطرف خواهد شد، آنها تسليم شدند و در پيشگاه خدا سجده كردند و بلا از سر آنها گذشت.

سؤال اول- آيا پيمان گرفتن در اين حال جنبه اجبارى ندارد؟