عذاب شدند و ساكتان نيز رهايى يافتند با ظاهر آيات فوق به هيچوجه سازگار نيست.

از آيات فوق چنين برمى‌آيد كه كيفر مسخ شدن، منحصر به گنهكاران بود زيرا مى‌گويد فَلَمَّا عَتَوْا عَنْ ما نُهُوا عَنْهُ‌ ... (هنگامى كه در برابر آنچه نهى شده بودند سركشى كردند ...) ولى از طرفى از آيات فوق نيز استفاده مى‌شود كه تنها اندرز دهندگان از مجازات رهايى يافتند، زيرا مى‌گويد أَنْجَيْنَا الَّذِينَ يَنْهَوْنَ عَنِ السُّوءِ (آنها را كه نهى از منكر مى‌كردند رهايى بخشيديم).

از مجموع اين دو چنين استفاده مى‌شود كه هر دو گروه مجازات شدند، ولى مجازات مسخ، تنها مربوط به گنهكاران بود، و مجازات ديگران احتمالا هلاكت و نابودى بوده است، هر چند گنهكاران نيز چند روزى پس از مسخ شدن- طبق روايات- هلاك شدند. [1]

" مسخ" يا به تعبير ديگر" تغيير شكل انسانى به صورت حيوان" مسلما موضوعى بر خلاف جريان عادى طبيعت است، البته" موتاسيون" و جهش و تغيير شكل حيوانات به صورت ديگر در موارد جزئى ديده شده است، و پايه‌هاى فرضيه تكامل در علوم طبيعى امروز بر همان بنا نهاده شده، ولى مواردى كه در آن موتاسيون و جهش ديده شده صفات جزئى حيوانات است، نه صفات كلى، يعنى هرگز ديده نشده است كه نوع حيوانى بر اثر" موتاسيون" تبديل به نوع ديگر شود، بلكه‌

[1] و اگر از پاره‌اى از روايات چيزى بر خلاف اين موضوع استفاده مى‌شود، علاوه بر اينكه در مقابل ظاهر آيات نمى‌توان به آن اعتماد كرد، از نظر سند نيز آنها را تضعيف كرده‌اند و احتمال دارد كه راوى در نقل روايت گرفتار اشتباهى شده باشد.