به آن جز در موارد نادرى اشاره به معاد و رستاخيز نشده است، به نظر مى‌رسد كه بيشتر به خاطر تحريف يهود و دنياپرستانى بوده كه مايل بوده‌اند درباره قيامت كمتر سخن بگويند و كمتر سخن بشنوند.

البته در توراتهاى كنونى اشارات مختصرى به مساله قيامت شده است، ولى به اندازه‌اى كم است كه بعضى مى‌خواهند بگويند يهود، اصولا به رستاخيز معتقد نيست ولى اين سخن به مبالغه شبيه‌تر است تا به يك واقعيت.

ضمنا بايد توجه داشت همانطور كه در جلد اول تفسير نمونه (صفحه 156) خاطر نشان ساختيم: منظور از ملاقات پروردگار كه در آيات قرآن آمده، ملاقات حسى و رؤيت با چشم نيست، بلكه يك نوع شهود باطنى و ملاقات روحانى است كه بر اثر تكامل انسان در رستاخيز صورت مى‌گيرد، و يا مشاهده پاداشها و كيفرهاى او در جهان ديگر است.