بر دست و پا و گردنشان سنگينى مى‌كرد، مى‌شكند (وَ يَضَعُ عَنْهُمْ إِصْرَهُمْ وَ الْأَغْلالَ الَّتِي كانَتْ عَلَيْهِمْ‌) [1] و چون اين صفات ششگانه به ضميمه مقام رسالت كه مجموعا هفت صفت مى‌شود، رويهمرفته نشانه روشن و دليل آشكارى بر صدق دعوت او است اضافه مى‌كند:" كسانى كه به او ايمان بياورند و مقامش را بزرگ بشمرند و او را در ابلاغ رسالتش يارى كنند، و از نور آشكارى كه با او نازل شده يعنى قرآن مجيد پيروى كنند، بدون شك چنين افرادى رستگارانند" (فَالَّذِينَ آمَنُوا بِهِ وَ عَزَّرُوهُ وَ نَصَرُوهُ وَ اتَّبَعُوا النُّورَ الَّذِي أُنْزِلَ مَعَهُ أُولئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ‌).

" عزروه" از ماده" تعزير" به معنى حمايت و يارى كردن آميخته با احترام و بزرگداشت است، و بعضى گفته‌اند كه اصل آن به معنى،" منع و جلوگيرى" است، اگر جلوگيرى از دشمن باشد، مفهوم آن يارى كردن است، و اگر جلوگيرى از گناه باشد، مفهوم آن مجازات و تنبيه است، و لذا به مجازاتهاى خفيف تعزير مى‌گويند.

قابل توجه اينكه در آيه فوق به جاى" انزل اليه"" أُنْزِلَ مَعَهُ‌" (با او نازل گرديد) آمده است، در حالى كه مى‌دانيم شخص پيامبر ص نزولى از آسمان نداشت، ولى چون نبوت و رسالت او همراه قرآن از طرف خدا نازل شد، تعبير به" معه" شده است.

در اينجا به چند موضوع مهم بايد توجه داشت:

[1]" اصر" در اصل به معنى نگهدارى و محبوس كردن است، و به هر كار سنگينى كه انسان را از فعاليت باز مى‌دارد" اصر" گفته مى‌شود، اگر عهد و پيمان و يا مجازات و كيفر را" اصر" مى‌گويند به خاطر محدوديتهايى است كه براى انسان ايجاد مى‌كند.