[سوره الأعراف (7): آيات 155 تا 156]

وَ اخْتارَ مُوسى‌ قَوْمَهُ سَبْعِينَ رَجُلاً لِمِيقاتِنا فَلَمَّا أَخَذَتْهُمُ الرَّجْفَةُ قالَ رَبِّ لَوْ شِئْتَ أَهْلَكْتَهُمْ مِنْ قَبْلُ وَ إِيَّايَ أَ تُهْلِكُنا بِما فَعَلَ السُّفَهاءُ مِنَّا إِنْ هِيَ إِلاَّ فِتْنَتُكَ تُضِلُّ بِها مَنْ تَشاءُ وَ تَهْدِي مَنْ تَشاءُ أَنْتَ وَلِيُّنا فَاغْفِرْ لَنا وَ ارْحَمْنا وَ أَنْتَ خَيْرُ الْغافِرِينَ (155) وَ اكْتُبْ لَنا فِي هذِهِ الدُّنْيا حَسَنَةً وَ فِي الْآخِرَةِ إِنَّا هُدْنا إِلَيْكَ قالَ عَذابِي أُصِيبُ بِهِ مَنْ أَشاءُ وَ رَحْمَتِي وَسِعَتْ كُلَّ شَيْ‌ءٍ فَسَأَكْتُبُها لِلَّذِينَ يَتَّقُونَ وَ يُؤْتُونَ الزَّكاةَ وَ الَّذِينَ هُمْ بِآياتِنا يُؤْمِنُونَ (156)

تفسير نمونه ؛ ج‌6 ؛ ص387

ترجمه:

155- و موسى از قوم خود هفتاد تن از مردان را براى ميعادگاه ما برگزيد، و هنگامى كه زمين‌لرزه آنها را فرا گرفت (و هلاك شدند) گفت: پروردگارا! اگر مى‌خواستى مى‌توانستى آنها و مرا پيش از اين نيز هلاك كنى، آيا ما را به آنچه سفيهانمان انجام داده‌اند (مجازات و) هلاك مى‌سازى، اين جز آزمايش تو چيز ديگر نيست كه هر كس را بخواهى (و مستحق بدانى) گمراه مى‌سازى و هر كس را بخواهى (و شايسته ببينى) هدايت مى‌كنى، تو ولى مايى، ما را بيامرز و بر ما رحم كن و تو بهترين آمرزندگانى.

156- و براى ما در اين دنيا و سراى ديگر نيكى مقرر دار، چه اينكه ما به سوى تو بازگشت كرده‌ايم، (خداوند در برابر اين تقاضا به موسى) گفت: مجازاتم را به هر كس بخواهم مى‌رسانم و رحمتم همه چيز را فرا گرفته و آن را براى آنها كه پرهيزكارند و زكات را مى‌پردازند و آنها كه به آيات ما ايمان مى‌آورند، مقرر خواهم داشت.